سوال بسیاری از افراد این است که آیا این مشکلات به روانپزشکی و درمان ختم می شود؟ خیر، تیم روانشناسی ابر چارگوش، افراد را در صورت لزوم به روانپزشک، گفتار درمانگر و بازی درمانگر ارجاع می دهند. بدین معنی که در مجموعه فقط مشاوره روانشناسی وجود دارد و خدمات پزشکی این حوزه به سایر گروه ها واگذار می شود. در این جلسات روانشناسی، به والدین روش های درمان اختلالات و همچنین مسیر درمانی آنها ارائه می شود.

روانشناسی مهدکودک و اثرات آن
یکی از مهم ترین فاکتورهایی که هر والدینی باید آن را رعایت کنند ، این است که کودک شناسی خوبی داشته باشند . البته با بزرگ کردن فرزند می توان به ابعاد مختلف شخصیتی او پی برد. باید یاد بگیریم که نگاه کودک به دنیای اطراف خود چیست و چگونه مهارت های جدید را به او بیاموزیم، با احساسات او آشنا شویم و تغییراتی که ممکن است در طول زندگی داشته باشد را مشاهده کنیم که همگی زیر شاخه روانشناسی کودک هستند.

همزمان با بزرگ شدن کودک او در مرحله های پیشرفت کردن قرار می گیرد . محیط ، ژنتیک ، عناصر فرهنگی می تواند روی شخصیت کودک تا حد زیادی تاثیرگزار باشد و البته که سخت است مسیر پیش رو را برای کودکان توضیح دهیم و احساسات آن ها را آنالیز کنیم . دقیقا همینجاست که روانشناسی کودک به کمک شما می آید و اطلاعات ارزشمندی را در اختیار تان قرار می دهد. در ادامه به چند اختلال روانی شایع در کودکان می پردازیم.

۱-اختلال نقص توجه و بیش فعالی(ADHD)
اختلال نقص توجه و بیش¬فعالی (ADHD) الگویی از مشکلات است که معمولا در کودکی ایجاد می شوند. والدین و معلّم ها متوجه می شوند که کودک بیش از حد معمول فعالیت و تحرک دارد. دائم حواسش پرت می شود. نمیتواند حتی برای مدت کوتاهی مشغول یک کار ثابت باشد. تکانشی است یعنی بدون فکر و ناگهانی دست به کاری می زند. تمرکز کردن برایش خیلی سخت و دشوار است.

بسیاری از ما حداقل برخی از علائم بالا را در خود داریم ولی دچار اختلال نقص توجه و بیش فعالی نیستیم. زمانی می توان گفت فردی به ADHD مبتلاست که علائم بالا ارتباطش با سایر افراد یا وضعیت شغلی یا تحصیلی اش را دچار مشکل کند این اختلال در پسرها بیش از دخترها وجود داشته باشد.حدود ۳ تا ۵ نفر از هر صد کودک دبستانی به ADHD مبتلا هستند.

نظر می رسد که ژن ها در ایجاد آن نقش داشته باشند. در یک سوم موارد حداقل یکی از والدین فرد مبتلا علائم مشابهی را داشته است. به نظر می رسد در صورتی که مادر حین بارداری یا زایمان دچار مشکلاتی شده باشد، احتمال ایجاد ADHD در کودک بیشتر شود. این مشکلات شامل مصرف مواد یا دارو حین بارداری، وزن کم نوزاد حین تولد، عفونت های مغزی ، تماس با سموم یا برخی شرایط استرس زا برای مادر می باشد.

کودکان بیش فعال نسبت به کودکان سالم مشکلات دیگری از جمله تکرر ادرار، پوست و موی خشک،تشنگی های مکرر و ناخن های شکننده دارند که علایم کمبود اسیدهای چرب ضروری در کودکان می باشد. تحقیقات نشان داده اند که مصرف مکمل ها ضروری با یاری اسیدهای چرب ضروری امگا۳ تاثیر چشم گیری در بهبود فهالیت های تحصیلی ومشکلات رفتاری و نهایتا افزایش تمرکز کودکان بیش فعال می شود. در این زمینه لایو مفصلی با خانم دکتر تلی زادگان افشرد داشتیم که می توانید جهت کسب اطلاعات بیشتر به به پیج اینستاگرام ما مراجعه کنید.

۲-فوبیادر کودکان
ترس مرضی یا همان فوبیا نه تنها در بزرگسالان بلکه در کودکان نیز به وجود می آید. در واقع اگر این اختلال در کودکی درمان نشود می تواند تا بزرگسالی فرد نیز ادامه بیابد. فوبیا یک ترس غیر واقعی است که هیچ دلیل یا منطقی برای آن وجود ندارد. فرد مبتلا معمولا از اجسام، اشیاء یا یک موقعیت، بی دلیل هراس دارد. برای همه افراد ترس وجود دارد اما افرادی که دچار اختلال فوبیا نیستند می توانند بر ترس خود غلبه کرده و ان را کنترل کنند.

می توان گفت ترس بخشی از زندگی کودکان است. ممکن است ترس های متفاوت در سنین مختلف به سراغ آن بیاید. آنها در آغاز زندگی از صدای بلند هراس دارند و از ۶ ماهگی به بعد از افراد غیر آشنا می ترسند. این گونه ترس ها برای کودکان امری طبیعی و همانطور که گفته شد بخشی از زندگی آنها است.

آگروفوبیا (Agoraphobia): در این گونه ترس کودک از فضای باز احساس خطر می کند و ترس و اضطراب شدید به سراغ او می آید.

فوبیای خاص : به مواردی مربوط می شود که کودک از اشیا، وسایل و موقعیت های خاص هراس دارد.

اختلال اضطراب جدایی: همانطور که از نام این اختلال بر می آید، در این گونه ترس، کودک از جدایی از والدین خود هراس داشته و نسبت به آنها وابستگی شدید دارد. به طوری در هنگام خواب نیز نمی تواند انها را ترک کند.

اختلال اضطراب اجتماعی: این اختلال نیز با ترس شدید و فوبیا همراه است. حضور در اجتماع و سخن گفتن در جمع از ترس های کودک است. اوتیسم نیز در این اختلال قرار دارد.

چگونه در غلبه بر فوبیای کودک خود کمک کنیم؟

۱-ترس های کودک خود را بپذیرید اگر کودک شما متوجه شود که ترس او را درک نمی کنید با شما در این باره صحبت نمی کند و این باعث قوی تر شدن ترس او می شود.

۲-برای ترس ها خوراک تهیه نکنید. اگر کودک شما از غریبه ها می ترسد ،بردن او به مهمانی کار درستی نیست.این کار باورهای کودک را که ترس از غریبه ها واقعی است و باید آن را ادامه بدهد، تقویت می کند.

۳- پیام های درست بدهید. پیام هایی مثل *نترس* و یا *ببین دوستت نمی ترسد* اشتباه هستند و باعث احساس شرم در کودکان و در نهایت سکوت آنها می شود.

۴- به او اطمینان دهید که او را دوست دارید و از او مراقبت می کنید. سعی کنید به طور مرتب این موضوع را برای او یادآوری کنید.

۳-اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب جدایی (Sepraton Anxiety Disorder) در نوزادان (در سنین ۸ تا ۱۴ماه) بسیار طبیعی است، در این محدوده سنی کودکان از محیط های ناآشنا و افراد غریبه دوری می کنند و نوعی ترس ذاتی نسبت به آن ها دارند، اما این ترس در صورتی که در کودکان بالای ۶ سال رخ دهد، بسیار شدید تر بوده و بیش از چهار هفته به طول می انجامد که اصطلاحا به آن “اختلال اضطراب جدایی در کودکان ” اطلاق می گردد. علت مشخص و دقیقی برای اختلال اضطراب جدایی در کودکان ذکر نشده است اما وجود علت زمینه ای که منشا روحی و روانپزشکی دارد، کاملا ثابت شده است زیرا :

۱.کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، دچار یک نگرانی واقعی است مبنی بر اینکه در صورت ترک خانه و خانواده با پرستارش، اتفاق ناگواری برای آن ها به وقوع می پیوندد.

۲.کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی، بدون حضور پدر و مادرش یا پرستارش از خانه خارج نمی شود و در هنگام بازی و انجام فعالیت های روزمره زندگیش، به حضور آن ها نیاز دارد.

۳.اختلال اضطراب جدایی در کودکان گاهی تا حدی است که کودک بدون نزدیکتنش به رخت خواب نمی رود و در برابر خواب مقاومت می کند.

۴.کودک درگیر اختلال اضطراب جدایی از علائم جسمی مانند سردرد و معده درد به ویژه در روزهای مدرسه شکایت دارد